ခုတေလာ ျမင္ရၾကားရတာ စိတ္ကို မခ်မ္းသာရဘူး၊ ၁၆ႏွစ္သမီး Secondary ေက်ာင္းသူက တိုက္ေပၚကေန ခုန္က်ေသေၾကာင္းၾကံတယ္၊ ရည္းစားေဟာင္းက မ်က္ႏွာစာအုပ္ေပၚလာၿပီး ျပႆနာ ကြန္မန္႕ေတြ ေရးလို႔။ ၂၂ႏွစ္ ရွိတဲ့ သူနာျပဳမိန္းကေလးက ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသတယ္၊ ရည္းစားက ကိုယ့္ကို ပစ္ၿပီး တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔။ အဲ့ဒီမိန္းကေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာဘုတ္အုပ္မွာ ခင္သူ၊ မင္သူ၊ သတင္းၾကားလို႔ မွတ္ခ်က္ေပးသူေတြက မနည္းမေနာပဲ။ ခုေနာက္ဆံုးအေျခအေနမွာ အားက်တယ္ဆိုၿပီး Status Update လုပ္ထားတဲ့ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ဆက္သြယ္လို႔ရဖို႔ အသိမိတ္ေဆြေတြက ၾကိဳးစားပမ္းစား ဆက္သြယ္ေနၾကသလို ေဒါမနႆေတြ ပြါးၿပီး “အာလူးလာမေပးနဲ႕”လို႔ ေျပာတဲ့လူက ေျပာကုန္ၾကပါၿပီ။
တစ္မိသားနဲ႕ တစ္မိသား ခ်စ္ၾက၊ ၾကိဳက္ၾကတာ ဆန္းသလား၊ မဆန္းပါဘူး။ ဒါျဖင့္ ျပတ္ၾက၊ စဲၾကတာေရာ ဆန္းစရာလိုလား။ ဝင္ေၾကးမေပးရလို႔ ဝင္လိုက္တဲ့ကပြဲခန္းမကေန ထြက္လာတဲ့လူေတြကို ထြက္ခ ေကာက္သလိုမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ေနၾကၿပီလား။ ဟုတ္ကဲ့၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ၾကားမွာ ခ်စ္တာေတြ၊ ေမတၱာေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြ၊ တြယ္တာမႈေတြ၊ သာယာမႈေတြ၊ ၾကင္နာမႈေတြ ဒါေတြ ဝန္ေဆာင္မႈေပးခဲ့ၾကရလို႔ ထြက္လာခဲ့ခ်ိန္မွာ နာၾကင္မႈေတြ၊ ဝမ္းနည္းမႈေတြ၊ အထီးက်န္ျခင္းေတြ၊ အားငယ္စိတ္ေတြ၊ မေက်နပ္တာေတြ ထြက္ခေပးၾကရတာေပါ့။ ကပြဲခန္းမၾကီးမွာ ႏွစ္ပါးသြားကို မဆံုးတမ္းကမယ္ဆိုၿပီး အိမ္ေထာင္မ်ားျပဳၾကရင္ေတာ့ ဒါ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ပ႐ိုက္ဗိတ္ခန္းေျပာင္းတာနဲ႕ ဆင္တူပါတယ္။ ထြက္မယ္ဆို ေၾကးပိုၾကီးတာေပါ့။ ကြာၾကရွင္းၾက၊ ျပတ္ၾကစဲၾကရင္ ေျပာပါတယ္။
“မ်က္စပ္ပိုးဝင္၊ ဆံတစ္ပင္တင္း၊ ခ်စ္ျခင္းမယား၊ ရည္းစားလူလု၊ အူႏုကၽြဲခတ္” ဆိုတဲ့ အခံရခက္တဲ့ ေဝဒနာေတြကို ဘာမဟုတ္တာေတြလို႔ မေျပာလိုပါဘူး။ ဆိုးလို႔မွ စာတစ္ေစာင္ေပတစ္ဖြဲ႕ ျဖစ္တာေပါ့။ မာနေတြ၊ သိကၡာေတြ အသာထားပါ၊ ကိုယ္ေပးတာနဲ႕ ျပန္ရတာ အဆင္မေျပေတာ့ သူမ်ားကို ထိ/မထိေတာ့ မသိဘူး၊ ကိုယ့္ေတာ့ အရင္ထိခိုက္တာကိုး။ အသည္းကြဲသီခ်င္းေတြ၊ ခံစားမႈေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စဥ္းစားၾကည့္ပါ၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာ မရလို႔ ျဖစ္တာခ်ည္းပဲ။ “မရတဲ့ေနာက္ ေနပါေစေတာ့” လို႔ စဥ္းစားၾကည့္ပါဦးေတာ့လား။ ေျပာေတာ့ျဖင့္ “ကိုယ္က ခ်စ္လိုက္ရတာ၊ ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ေပ်ာ္ေစခ်င္လွ”ဆို၊ ကိုယ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမေရာက္ခင္ဘဲ သူ႕ကို ေပ်ာ္ေစခ်င္တာလား။ ခ်စ္လြန္လြန္းလို႔၊ သူမခ်စ္တာ မခံစားႏိုင္ေတာ့လို႔ဆိုၿပီး လာမေျပာနဲ႕။ ကိုယ္က ဘာတတ္ႏိုင္မွာတုန္း၊ အစကတည္းက သူ႕ရင္ဘတ္ထဲကဟာကို ကိုယ္ပိုင္တယ္လို႔ ဘာအေၾကာင္းက အာမခံခ်က္ ေပးသတုန္း။ သူ႕ကို ကိုယ့္ေလာက္ ဘယ္သူမွ မခ်စ္ႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ထင္လား။ သူလိုခ်င္တာနဲ႕ ကိုယ္ေပးႏိုင္တာနဲ႕၊ ကိုယ္လိုခ်င္တာကို သူေပးႏိုင္တာနဲ႕ အၿမဲတမ္း တစ္ထပ္ထည္းသာ က်ေနမယ္ဆို ဒီကမၻာမွာ အားလံုး ရင္ဘတ္ကိုယ္စီမွာ ဂ်က္ပင္ကိုယ္စီနဲ႕ ျဖစ္ေနမွာပဲ။ အဓိကထိခိုက္တာ ကိုယ့္ခံစားမႈေၾကာင့္၊ ကိုယ့္ေဒါသနဲ႕ကိုယ္၊ ကိုယ့္ေသာကနဲ႕ကိုယ္ ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္လိုက္တာနဲ႕ ဟိုယွဥ္၊ ဒီယွဥ္ ရင္နာရတာေတြ အမ်ားႀကီး အားႀကီး သက္သာသြားတယ္၊ တကယ္လုပ္ၾကည့္။
ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္တာေတြ၊ ေမတၱာေတြ၊ အၾကင္နာေတြ၊ ခံစားတာေတြ ရင္ဘတ္ၾကီးနဲ႕တစ္ျပည့္ ခံစားတာ သူမ်ားဆီမေရာက္ေသးေတာ့ “အံု႔ပုန္း”တဲ့။ သူရဲေဘာေၾကာင္သတဲ့။ ဟုတ္ကဲ့၊ အဲ့ဒါ အႏႈတ္လကၡဏာ တုန္႕ျပန္မႈကို ရင္ဆိုင္လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သတၱိမေကာင္းသူမ်ားအတြက္ အားသာခ်က္ပါ။ အေပါင္းလကၡဏာ၊ အခ်စ္ဆုလာဘ္အတြက္ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ဆိုႏိုင္ပါတယ္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိခိုက္မႈ နည္းပါးတဲ့အတြက္ သိပ္မဆိုးေသးပါဘူး။
“တစ္ကမၻာလံုးသိေအာင္ ေမာင္းခတ္ေၾကညာလိုက္မယ္၊ ခ်စ္သူသိေစ” ဆိုသူမ်ားက ခ်ဲထီမွာ ပတ္လည္ထိုး၊ ထီမွာ မဂၤလာစံုတြဲ ဆယ္ေစာင္တြဲထိုးသလိုေပါ့။ ခံစားမႈအရင္းအႏွီး၊ ေဖာ္ထုတ္မႈ အရင္းအႏွီးေတြက မ်ားလာၿပီေလ။ ဒဲ့ကြက္မိေတာ့ ခ်စ္သူဘဝေရာက္မယ္၊ တြဒ္ကြက္မိေတာ့ ခင္တာေတြ၊ နားလည္မႈေတြ၊ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ၾကမယ္။ “ပလံု”ဆိုၿပီး ေရထဲကို ခဲပစ္တာမွ အသံျမည္မယ္၊ ေမတၱာအသြားအျပန္မရသူမ်ားကေတာ့ အရင္းဆံုးေပါ့။ “စြန္႕ရဲလား၊ ျပန္မရရင္ ခံႏိုင္လား”လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးၿပီးမွ ထီထိုးမယ္ဆိုရင္ တစ္သက္လံုး ထိုးျဖစ္မွာ မဟုတ္ေပမယ့္ ဒီတစ္ၾကိမ္ေတာ့ ဆုၾကီးခ်ိတ္ႏိုးႏိုးနဲ႕ ထီထိုးၾကတာပဲ မဟုတ္လား။
အိမ္ေထာင္ျပဳတာကိုေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္၊ ဘဝႏွစ္ခုနဲ႕ ေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး ေပါင္းစပ္ဘဝတစ္ခုဖန္တီးတာလို႔ ေျပာခ်င္တယ္။ ေလာင္းၾကတာပဲ၊ ကံၾကမၼာအလွည့္အေျပာင္း ဘယ္လိုႀကံဳမလဲေနာက္ထား၊ ယံုၾကည္ရေလာက္တယ္၊ ေအာင္ျမင္ေလာက္တယ္ထင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕၊ အခ်စ္နဲ႕၊ ဘဝနဲ႕ ပံုေအာၿပီး ေလာင္းၾကရတာပဲ။ အခ်စ္နဲ႕ၿပီးတဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးေတြ ႐ႈံးတာလည္း ရွိမယ္၊ ေျဖသာ၊ေထသာလည္း ရွိမယ္။ အ႐ံႈးႀကီး႐ံႈးၿပီး ကြဲၾက၊ ၿပဲၾကလည္း ရွိၾကတာပဲ။ အစကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ သူ႕ဘဝမွာေရာ၊ ကိုယ့္ဘဝမွာေရာ ျပန္မရေတာ့မွာေတြ၊ ျပန္စြန္႕ပစ္လို႔မရႏုိင္ေတာ့တာေတြ၊ အသစ္လဲလို႔မရေတာ့မွာေတြ ရွိၾကတာခ်င္းအတူတူ ကိုယ္ နာတယ္ လို႔ ေတြးသေရြ႕ နာမွာပဲ၊ ဘဝကို အသစ္ျပန္စတယ္လို႔ ဆိုခ်င္လည္း ဆိုပါ၊ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရင္ ေလွ်ာက္သေလာက္ေတာ့ ေရာက္မွာပဲေလ။
အခ်ိန္ေတြ ျပန္မရဘူး၊ ခံစားမႈေတြ ျပန္မရဘူး၊ တန္ဖိုးထားခဲ့တဲ့အရာေတြ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ႀကိဳက္သေလာက္ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊ ခံစားမႈေတြ၊ တန္ဖိုးထားႏိုင္တဲ့အရာေတြ ျပန္ဖန္တီးပစ္လိုက္မွာေပါ့။ မတရားဘူးထင္တဲ့ ေလာကႀကီးနဲ႕ ကိုယ့္အျမတ္တႏိုးခံစားမႈေတြကို အဖက္မလုပ္ဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ဘဝကို ရွာေဖြရတာ၊ တည္ေဆာက္ရတာ ……… ပင္ပန္းေပမယ့္ ေပ်ာ္လာမွာပါ။ ေသခ်ာတယ္၊ စိတ္ခ်။ ေျပာ ……. မေျပာခ်င္ဘူး။ အဲ့ဒီရင္ဘတ္ႀကီးထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို။
Torrent ေတြပဲ ရွာၿပီး ေဒါင္းလုပ္ခ်ခ်၊ 
ျပင္းရွတဲ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္ေပါ့ 