ႏွစ္ၾကိမ္၊ ႏွစ္ရာသီတိတိ Happy New Year! လို႔ ၿဗိတိသွ်လိုတစ္မ်ိဳး၊ ကုန္းရွီဖခ်ိဳင္လို႔ စိနဘာသာနဲ႕ တစ္ဖံု ရြတ္ဆို ႏႈတ္ဆက္ျခင္းမ်ားကို ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းအၿပီး အိမ္ကို ျပန္လိုက္ပါဦးမယ္။ ပိေတာက္ပြင့္တဲ့ သၾကၤန္တစ္ၾကိမ္၊ ပိေတာက္ပြင့္ခ်ိန္မရလိုက္တဲ့ သၾကၤန္တစ္ၾကိမ္ကိုလည္း ေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီကိုး။
ပိုက္ပိုက္ရွိလို႔လားဆိုေတာ့ ………… ဒီလိုပါပဲ။ (ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာ – အမခင္ဦးေမ) တတိတိ ၀ယ္စုထားတဲ့ အထုပ္အပိုးေလးေတြပိုက္ၿပီး ႐ုပ္တည္နဲ႕ ရြာျပန္မွာေပါ့။ ကီလို ၂၅ ပဲ ရတယ္ဆိုေတာ့ ကီလိုလည္း မေရာင္းျဖစ္ပါဘူး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ လူၾကံဳပစၥည္း၊ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ပစၥည္း……. ဒါေတြ ေပါင္းရင္ လက္ဆြဲမွာပဲ ကိုယ့္ပစၥည္းပါေတာ့မယ္ထင္တာပဲ။
အၿပီးလား။ မဟုတ္ပါ။ မိုးဘယ္ေတာ့ စဲမလဲမသိေသးေလေတာ့ ေရဖလားတစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ ခံရဦးမေပါ့။ ၿပီးေတာ့လည္း သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ေရႊေအာင္ ေတြးေတာျပဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာလို – အရင္းအႏွီးဆိုသဟာ၊ ဘာလုပ္မလဲဆိုသဟာ… အဲဒါေတြအေၾကာင္းျပဳၿပီး ျပန္လာရဦးမွာပါပဲ။ တကယ္ပါပဲ။ ခုေန အိမ္ျပန္ေတာ့ ဘာလုပ္ဖို႔ –
မိသားစုနဲ႕ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ဆံုစည္းခြင့္ရဖို႔
အလုပ္နဲ႕ ခဏျဖစ္ျဖစ္ ေ၀းကြာခြင့္ရဖို႔ – အဓိကပါပဲ။
ဒီေလာက္ပဲေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူးလို႔ ေထ့မယ့္သူမ်ား……. ဆႏၵရွိသလို ထင္ျမင္ယူဆႏိုင္ပါတယ္။
ေမလ ၁၅ ရက္ေန႕ ……………. Count Down ေရရင္း အလုပ္ေတြ က်ံဳးလုပ္ေနပါတယ္။
ေမလ ၃၀ ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားၿပီး ပိုက္ဆံေတာင္းစရာ အလုပ္မ်ားကို အၿပီးျဖတ္ဖို႔ Main Contractor ဆီက Dead Line ေပးထားပါလ်က္နဲ႕ ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကိုယ့္သူေဌးကေတာ့ မ်က္ႏွာမေကာင္းရွာ။ အားလည္းနာ…….. ခင္လည္းခင္………… ျပန္လည္းျပန္ခ်င္။
(ျပန္ခ်င္ပါလ်က္နဲ႕ ျပန္ျဖစ္ဖို႔ အစီအစဥ္ေတြကို ေရႊ႕ဆိုင္းၿပီးရင္း ေရႊ႕ဆိုင္းရင္း ညီမ ထေနာင္း ……… ကို အေၾကာင္းမ်ားစြာအတြက္ ေက်းဇူးေတြ တစ္သီၾကီး တင္ေနဆဲ)
ျပင္းရွတဲ့ ၀ိုင္တစ္ခြက္ေပါ့ 